We wonen in een grote stad met veel drukte en gedoe, heerlijk om te zijn; altijd “reuring”. Toch zijn ook daar van die vertrouwde dingen. Twee weken geleden werd ik bijvoorbeeld aangenaam gewekt.
Het was nog even stil in de stad. Ik denk zo ongeveer 5.30 am en iedereen sliep nog. Geen auto’s, geen brommers, geen mensen die praten, bellen of zingen. En toch… een ongewoon gezang met prachtige loopjes die ik nog niet eerder gehoord had.
Ik ben naar het raam gelopen en zag een oude vriend op het dak van de flat aan de overkant zitten. Vol overgave zong hij een nieuw riedeltje. Ik was verpletterd. Prachtig. Blij ben ik weer in bed gaan liggen luisteren.
De volgende dagen hoorde ik het regelmatig ’s ochtends. Hij is er weer, Merel is weer terug. Al een jaar of 10 komt hij bij ons in de tuin achter beneden nestelen. Ben meteen weer vogelzaad gaan strooien en ja hoor; daar kwam hij. Samen met zijn vrouw. Ik heb hen bedankt voor het prachtige zingen…
Oude vrienden…
