Na een opwindende week met ups en downs… het volle leven: mijn lieve vader’s hoge verjaardag vieren, mijn lieve moeder opeens in het ziekenhuis en gelukkig er weer uit… mijn lieve dochter en zoon ziek thuis (eentje weer beter)… en het “gewone leven” erbij, kwam ik eergisteren thuis in mijn stadse etagewoning.
Naast mijn voordeur in de plantenbak vond ik een enkele roos achtergelaten of misschien zelfs “weggegooid”. In een vaasje in de keuken gezet en opeens staat daar een verbluffende schoonheid naar me te lachen.
Het leven.
Het is mooi!
BlijNieuws van één van onze redacteuren
