Er was eens een koning die de wijzen aan het hof vertelde “Ik ben een kostbare ring aan het maken, ik heb een van de mooiste diamanten ter wereld gekocht. In de ring wil ik een bericht verbergen dat kan dienen in momenten van wanhoop. Het moet een korte zin zijn, die onder de diamant van de ring kan komen.” Zij die luisterden waren wijzen en geleerden, zo konden verdragen schrijven, maar een boodschap met niet meer dan twee of drie woorden die op moeilijke momenten zou kunnen helpen… Ze dachten er diep over na, maar konden geen zin bedenken.
De koning was opgevoed door een oude dienaar. De moeder van de koning was vroeg gestorven en deze dienaar had voor hem gezorgd en werd daarom behandeld alsof hij familie was. De koning voelde een enorm respect voor de oude man, dus hij raadpleegde hem ook. En de oude man zei “Ik ben niet wijs, noch geleerde noch academisch, maar ik ken een boodschap die je kan helpen. Tijdens mijn leven in het paleis ontmoette ik allerlei soorten mensen en bij een gelegenheid ontmoette ik een mysticus. Hij werd door je vader uitgenodigd en ik stond in zijn dienst. Om me te bedanken gaf hij me deze boodschap.” De oude man schreef iets op een stuk papier, vouwde het op en gaf het aan de koning. “Maar lees het niet!” zei hij ‘Houd het verborgen in de ring en open het alleen als er geen andere uitweg is.”
Het duurde niet lang voor het zover was. Het koninkrijk van de koning werd binnen gevallen en de koning verloor de strijd. Hij ging er vandoor op zijn paard en zijn vijanden volgden hem. Hij was alleen en er waren veel vijanden. Hij kwam op een plaats waar de weg dood liep. Voor hem was een afgrond met een diepe vallei. Als hij erin was gevallen had dat zijn einde betekend. Hij kon niet terug gaan omdat de vijanden het pad hadden geblokkeerd. Hij kon het geluid van hun paarden al horen. Er was geen uitweg…
Toen dacht hij aan de ring. Hij haalde de ring met het stuk papier tevoorschijn en las de korte maar kostbare boodschap, die simpelweg was “Ook dit zal voorbij gaan.“ Terwijl hij de boodschap las, voelde hij dat er een grote stilte over hem heen daalde. De vijanden die hem achtervolgden, waren waarschijnlijk verdwaald in het bos of waren de verkeerde kant opgegaan. De paarden hoorde hij in elk geval niet meer. De koning was de knecht en de onbekende mysticus zeer dankbaar. Die woorden waren wonderbaarlijk. Hij vouwde het stuk papier op en legde het terug onder de diamant in de ring. Hij verzamelde zijn leger en herwon het koninkrijk.
De dag dat hij terugkeerde naar het zegevierende paleis, was er een geweldig feest met liederen en dansen en hij voelde zich heel goed. De oude bediende stond naast zijn rijtuig en zei tegen hem “Zelfs dit moment is geschikt, kijk nogmaals naar het bericht.” ”Waarom zou ik? Nu ik heb gezegevierd en de mensen mijn terugkeer vieren? Ik ben niet wanhopig, ik ben niet in een situatie zonder uitweg” zei de koning. En de oude bediende antwoordde “Luister naar mij, deze boodschap is niet alleen nuttig als je verslagen bent, maar ook als je de overwinning hebt behaald; niet alleen als je de laatste bent, maar ook als je de eerste bent.”
De koning opende de ring en las de boodschap: “Ook dit zal voorbij gaan.” Opnieuw voelde hij hetzelfde, een stilte die hem omringde, ondanks het feit dat hij in de menigte was die feest vierde en danste. Zijn trots en ego waren verdwenen. De koning begreep de boodschap. Hij was verlicht. Toen zei de oude man: “Herinner je je nog alles wat je is overkomen? Geen enkel ding of emotie is permanent, want zoals er dag en nacht zijn, zijn er momenten van geluk en momenten van verdriet. Accepteer ze als een natuurlijk onderdeel van alle gebeurtenissen, want ze zijn deel van het leven.”
Mooi BlijNieuwsverhaal dat we ontvingen van één van onze lezers (met als tip het twee keer te lezen, zodat het haar diepe betekenis toont)
