Gisteren zat ik in de trein naar Amsterdam Centraal. Tegenover mij zat een man, muts op, muziek in zijn oren. Drie plaatsen verderop rechts van mij een vrouw met een kinderwagen, druk aan het bellen. Iedereen leek in zijn eigen bubbel verzonken. Ik ook, kijkend naar mijn kinderen die de grootste lol hadden voor het eerst naar Amsterdam. Ineens staat de man tegenover mij op en loopt naar de vrouw met de kinderwagen. Ik ben alert, er is nu geen station om uit te stappen… Ineens zie ik een traan op haar wang en de onbekende man veegt haar tranen weg en omhelst haar. De vrouw vertelt tussen haar tranen door, dat ze net heeft gehoord dat er iemand op sterven ligt en vanmiddag om 16.45 euthanasie krijgt. Na de innige omhelzing geeft de man haar een kus op haar voorhoofd en wenst haar kracht toe en stapt de trein uit. Naast hem lopen zijn eigen vrouw en dochter. Waarop zijn vrouw tegen zijn verbaasde dochter zegt, je hoeft iemand niet te kennen om er voor hem of haar te zijn….
Wat fijn dat er nog steeds mensen zijn die hun hart volgen en ook doen wat hun hart hen ingeeft! Zullen we in 2020 ons hoofd iets meer uitzetten en allemaal meer doen wat ons hart ons ingeeft? Dan wordt het voor iedereen een mooi 2020!! ?
BlijNieuwslezersbijdrage die we van de schrijfster (Saskia) mochten delen op BlijNieuws. Want delen is vermenigvuldigen!
