Hij pakt de stoel net iets eerder dan ik. Ik stap de lunchroom binnen. Direct bij binnenkomst hoor ik vanuit de verte een wat schelle schreeuw. ‘Goeiemogge menee’. Een stralende serveerster komt enthousiast op me af. Haar ogen glinsteren, haar hoofd ietsje scheef, haal gulle lach maakt me blij.
Ik begeef mij richting tafeltje. Op het moment dat ik de stoel wil pakken zie ik vanuit mijn ooghoek een snelle beweging. Een jongeman schiet achter me langs en pakt de stoel net iets eerder dan ik. ‘Ga maar zitten meneer’ zegt hij beleefd en schuift mijn stoel zorgvuldig aan. Met een grijns van oor tot oor neemt hij zonder woorden afscheid.
Ineens overhandigt een serveerster mij uit het niets de menukaart alsof die van goud is en ik de koning. Gewillig neemt ze mijn bestelling op en vertrekt zoals ze kwam, in stilte.
Nagenietend van mijn lunch loop ik richting kassa. Vanuit verschillende hoeken wordt mij nog een fijne dag toegewenst. Ik overhandig de caissière mijn tafelbonnetje. Onzeker bestudeert ze de rekening alsof het een hoofdstuk is uit het Nederlandse wetboek. Warm en welgemeend neemt ze afscheid en nodigt me uit om nog een keertje te komen.
We kunnen over klantvriendelijkheid nog veel leren van mensen met het syndroom van Down. #goudenshop
BlijNieuws van Ad van Beek dat we van hem mochten delen en dat we ontvingen via één van onze redacteuren
