“En zo werd ik van oncologie verpleegkundige ineens een wedding planner. Een patiënt zou binnen enkele weken komen te overlijden. In die weken wilde hij trouwen met zijn grote liefde.
Hij had haar ontmoet in Spanje, ze kwam door mensenhandel terecht in Spanje en hij had beloofd haar te helpen. Hij haalde haar naar Nederland en de vonk sloeg over. Net toen ze samen hadden besloten een kindje een mooi leven te geven werd hij ongeneeslijk ziek. In zijn laatste weken wilde hij graag trouwen met de liefde van zijn leven. Echter klopt de geboorte akte van zijn grote liefde niet en stuiten ze op vele muren van bureaucratie en onbegrip.
Op vrijdagochtend kom ik zijn kamer binnen en zie dat het slechter gaat. Enkele weken zijn ineens enkele dagen geworden. Ik overleg binnen mijn team de mogelijkheden. We besluiten om een 3d echo te regelen zodat hij toch een glimp kan opvangen van zijn ongeboren kindje. En daarnaast een kleinschalige ceremonie te regelen om de liefde tussen 2 mensen te kunnen vieren.
Ik regel die vrijdag een ruimte, we zoeken een fotograaf, en een pianist. Ik bel met de plaatselijke bloemist en regel een boeketje voor de “bruid” en informeer de familie. Ik informeer ook naar de maker van de ringen (een dierbare vriend van mijn patiënt) Hij zet de bruid in de auto en regelt een mooie jurk. Pff gelukkig alles is rond nu nog wachten tot morgen. Op zaterdagmiddag moet het gebeuren. Ik ben die dag vrij maar besluit dat ik hier bij moet zijn.
Op zaterdagochtend bel ik met de afdeling, hij is de nacht redelijk doorgekomen maar hij heeft zoals eerder ook weer hoge koorts en zijn benauwdheid is zo erg dat hij gevraagd heeft om palliatieve sedatie. Shit… (Sorry, lelijk woord) en nu? Ik besluit het los te laten. En net als ik dat besloten heb gaat de telefoon, mijn patiënt vraagt naar mij of ik wil komen. Natuurlijk wil ik dat!!
Hup manlief regelt de zaken thuis en ik schiet in de auto en rijdt naar het ziekenhuis. Daar aangekomen tref ik een stervende patiënt. Onderweg heb ik de geestelijk verzorger gesproken, hij wil zeker ook de ceremonie doen op de kamer. Ik geef dit aan bij mijn patiënt en hij geeft aan dit wel te willen.
Ik ga met mijn collega aan de slag om de kamer wat sfeer te geven. Alles wat te maken heeft met medische spullen gaat er zo veel mogelijk uit. Ik had gisteren al een kar met spullen te leen om de ruimte wat sfeer te geven. We zetten lampjes, bloemen en een grote mand met een kaars op batterijen en bloemen. En hoe vreemd misschien ook de glazen voor de alcoholvrije champagne, we vieren tenslotte de liefde! Dan is het zo ver gelukkig de geestelijk verzorger is op de afdeling. De bruid weten we te overtuigen om haar mooie jurk aan te trekken, ik geef haar de bloemen en er worden nog mooie foto’s gemaakt voor later! Ook voor zijn ongeboren zoon.
De ceremonie begint en tijdens de eersten tonen van All of me van John Legend, komt op de valreep zijn broer nog binnen. De geestelijk verzorger heeft een mooie speech voorbereid. Afgewisseld met muziek. Op een gegeven moment opent mijn patiënt de ogen doet het doosje van de ringen open en vertelt zijn geliefde met zijn laatste krachten hoeveel hij van haar houdt en dat ze door de ringen altijd met elkaar verbonden zullen zijn.
Een wonderlijk en mooi moment. Er worden nog wat foto’s gemaakt en ik schenk de Champagne in, we toasten op de liefde. Daarna sluit ik zelf nog de pomp van de morfine aan en zeg mijn patiënt gedag en wens hem veel kracht voor het laatste stuk van zijn lange reis. Ik zeg de familie gedag.
Hoe fijn om dit voor deze mensen te hebben kunnen regelen. En ik had beloofd het door te geven, mensen vier de liefde en het leven!”
Een adembenemend gebaar van Monique ❤️ dat we ontvingen via de pr8ige app Carlosmomentjes
