Op 40-jarige leeftijd liep Franz Kafka (1883-1924), die nooit trouwde en geen kinderen had, door het park in Berlijn toen hij een meisje ontmoette dat huilde omdat ze haar favoriete pop was kwijtgeraakt. Zij en Kafka zochten tevergeefs naar de pop. Kafka zei haar dat ze hem daar de volgende dag zou ontmoeten en dat ze terug zouden komen om haar te zoeken. De volgende dag, toen ze de pop nog niet hadden gevonden, gaf Kafka het meisje een brief die door de pop was ‘geschreven’ en zei: “Huil alsjeblieft niet. Ik ging op reis om de wereld te zien. Ik zal je schrijven over mijn avonturen.” Zo begon een verhaal dat doorging tot het einde van Kafka’s leven. Tijdens hun ontmoetingen las Kafka de brieven van de pop zorgvuldig geschreven met avonturen en gesprekken die het meisje schattig vond. Ten slotte bracht Kafka de pop terug (hij kocht er een) die was teruggekeerd naar Berlijn. ‘Het lijkt helemaal niet op mijn pop’, zei het meisje. Kafka overhandigde haar nog een brief waarin de pop schreef: “mijn reizen hebben mij veranderd.” het kleine meisje omhelsde de nieuwe pop en nam de pop mee naar haar gelukkige huis. Een jaar later stierf Kafka. Vele jaren later vond het inmiddels volwassen meisje een brief in de pop. In de kleine brief ondertekend door Kafka stond geschreven: “Alles waar je van houdt, zal waarschijnlijk verloren gaan, maar uiteindelijk zal de liefde op een andere manier terugkeren.”
BlijNieuwslezersbijdrage die ook veel gedeeld wordt op Facebook naar een waargebeurde anekdote van Paul Aster
