Eerste kerstdag (2014), een droge, heldere lucht geen sneeuw. Maar eigenlijk een gewone doordeweekse dag. Toch voelde ik iets van opwinding, want wij waren gevraagd om te spelen in Ronssehof bij mensen, die niet naar huis konden vanwege hun gezondheidssituatie. We kwamen aan en ik stelde me voor aan de mensen in hun rolstoel, dat maakte het voor hen wat vertrouwder. We spelen blokfluitduetjes van kerstmuziek en het valt in goed aarde! Jingle bells klonk zo vrolijk, dat enkelen zachtjes meezongen. En dan Stille Nacht, wat klonk dat goed met elkaar! Het werd een feest! Ondanks de tranen die ik zag opwellen op sommige gezichten. Bij elkaar waren we maar met twintig mensen, heel anders dan in de grote kerken die waarschijnlijk bomvol zitten. Maar Het was er, we waren bij elkaar en met elkaar verbonden. Dit was een mooi begin het Kerstfeest!