Mensen vergelijken zich met elkaar. ‘Jij hebt een mooier huis, een grotere auto, een gelukkiger gezin en een succesvolle carrière. Waarom doen we dat? Is het de stem in ons eigen hoofd: ‘wat ben jij nu eigenlijk helemaal? Is het jaloezie, onmacht over de grip op ons leven? Een gevoel van tekort? Wie zal het zeggen.
Om je heen krijg je de boodschap: ‘zorg goed voor jezelf. Denk om je eigen welzijn.’ Daar is natuurlijk niks mis mee. Wel als geluk maakbaar lijkt en als je daarmee niet meer uitreikt. Dan werkt die boodschap averechts.
Is het de bedoeling dat je continue op de top van je kunnen zit? Is geluk niet voor je weggelegd als je je talent niet leeft, geen groot inkomen geniet of je allergrootste prestatie levert?In deze zoektocht ontstaat er een tendens van een soort onachtzaamheid. We houden ons in het westen doorgaans niet meer bezig met triviale zaken. Kunnen we ons de luxe permitteren om ons druk te maken over kleine zaken. Al weten de meesten mensen wel dat het daar in het leven doorgaans niet om draait. Pas bij grote verliezen, zoals ziekte of het wegvallen van inkomen, komt er soms een ommekeer.  Dan gaat het meer om tevredenheid. Omdat er dan het besef is gekomen dat in de eenvoud van het leven, in nabijheid van dierbaren, contact met de natuur en onze omgeving, er ware rijkdom zit’.

‘Wat ik hier uitspreek en waarmee ik groepen wegzet, geldt als verhaal voor mijzelf. Dat besef ik heel goed. De ander spiegelt mij’.

Ik heb verschillende gezondheidsdiagnoses: MS, hart en longpatiënt. Ik heb veel levenservaring op het gebied van verlies, ik ben ervaringsdeskundig in armoede, al ligt dat achter mij. Kan ik dan wel gelukkig zijn en dankbaar? Daar ligt nu juist mijn grootste geluk en bron van dankbaarheid. Want dankbaar zijn en geluk gaan voor mijn gevoel hand in hand. Ergens bij de bron begint dit geluk in alle eenvoud. Bij iets dat zo gewoon is dat je het niet meer ziet. Schoon water uit de kraan, een gesprek met een vreemde, een knikje op straat, een huisdier die op schoot kruipt, de supermarkt waar je voeding uit het schap haalt.

Dieren inspireren mij. Een vlieg die een slechte reputatie heeft en doorgaans platgeslagen wordt en juist zorgt dat ik de wereld met verwondering bekijk. Een voorbeeld is een plant die een nieuwe stek maakt, een fiets die mijn benen vervangt als ze even niet zo best doen of een melodie op de radio die je raakt.

‘Het leven is zo rijk vlak onder ons neus. Mijn dankbaarheid schuilt in mijn levenscredo:”elk verschil maakt verschil voor wie je dat doet.”

Iets kunnen doen voor: een plant, een dier of een mens. Iets zien wat gewoon lijkt en magisch kan zijn, als je er met verwondering naar kijkt. Water dat stroomt in de rivier, een boom die een cyclus doorloopt in de vier seizoenen, mij maant los te laten, te rusten, te hernieuwen en weer uit te reiken. De wereld zit vol schatten tussen alle puinhopen die de mens ervan maakt.

Natuurlijk heb ik ook weleens last van: ‘lelijkheid’, zoals ik dat benoem. Tegen de bureaucratie aanloop bij instanties, waar vaste routines binnen systemen het over nemen, mensen die lelijk uit de hoek komen doordat ze onder druk staan of gewend zijn dezelfde routines te volgen, zelfs als ze niet dienend meer zijn.

Ga ik dan elke dag zingend door het leven? Natuurlijk laat ik me raken en voel ik mij kwetsbaar op zijn tijd. Ondanks dat ik behoorlijk assertief ben. Dan sta ik even stil, sta iets van klagen toe en besef dat het omstandigheden zijn waardoor een ander zo reageert. Dat ik mezelf laat meenemen door de ander. Dat ik altijd weer de keuze heb om terug te gaan en dankbaar te zijn. Dan kan ik daar weer zachtheid terugvinden. Dankbaar zijn dat ik me nog kan laten raken. En meer compassie opbrengen voor de ander.
Voor de lelijkheid. En vooral het verschil vinden in dankbaarheid voor wat er is.

Ik wens je toe dat 2025 veel brengt om dankbaar voor te zijn.

Claudia Anna