Het is een onverwachte ontmoeting in een bioscoop waar ik vaker kom. De zaal is nog leeg, dus raak ik in gesprek met de gastenbegeleider die de film zo start.

‘Heb jij zelf deze film gezien?’
‘Nee, zeven weken geen film voor mij, want ik heb een nier gedoneerd,’ zegt Jacqueline, 68 jaar. ‘Daarom heb ik het even rustig aan gedaan. Al heb ik de Dom alweer beklommen. Ik zou tegen iedereen zeggen die met pensioen gaat: “doneer een nier!” Ik noem dat: gezondheid delen. Mijn omgeving vindt mij een held, en dat wil ik niet. Iedereen heeft er twee. Je bent zo rijk. Ik heb anoniem gedoneerd voor iemand die ik niet ken, en dat wil ik zo houden. Het ‘geef-gen’ heb ik van mijn moeder geërfd. Zij wilde altijd alles al delen en weggeven, al waren we niet rijk en knoopten we soms de eindjes aan elkaar. Ik kan zelf blij worden van zoiets als een oude paraplu die ik net nodig heb en dan vind. Ik was op vakantie en het ging regenen en had geen plu. Toen zag ik bij een kerkje een oude paraplu staan, en die heb ik meegenomen. Daar heb ik zo’n lol om gehad’.

‘Op mijn zestigste heb ik mijn baan opgezegd en ben ik met pensioen gegaan. Dan krijg je op een gegeven moment AOW en al dat pensioen erbij. Wat een geld en rijkdom is dat. Ik heb een goede opleiding gehad en heb geen kinderen. Nu betaal ik een opleiding voor iemand, zodat die de mogelijkheid krijgt om te leren en zich te ontwikkelen’.

‘Met een nier doneren was ik al bekend, via een vriend die acht jaar geleden ook heeft gedoneerd. Ik dacht: als ik het nu niet doe, wanneer doe ik het dan?’

‘Dat rijke gevoel wilde ik delen. Ik voelde die ruimte en het kon. Voelt een ander die ruimte ook? Doneer dan een nier’.
Claudia-Anna
Foto: hier wordt Jaqueline blij van!