We reden de benauwde stad uit, langs verontreinigde rivieren, op onverharde wegen, door uitgedroogde palmbossen, naar een kleine school in het bos. Hier maken bendes de dienst uit. Een paar weken geleden reisde ik samen met een van onze trainers door El Salvador om een project op te zetten met UNICEF: het versterken van de veerkracht van kinderen in een land dat al tientallen jaren lijdt onder oorlog en het geweld van criminele bendes. In een hopeloze context van ontwrichting, armoede, decennia van onverwerkt trauma en gebrek aan economisch of sociaal perspectief, ontmoetten we hen: Pablo, een jonge violist, die van ballingschap terugkeerde om een kinderorkest in zijn geboortestad te starten. Zuster Peggy, wiens Center for Art for Peace leven en veiligheid terugbracht naar een lege stad. Mia, een musicus die generaties jonge Salvadoraanse kunstenaars leerde om kinderen te onderwijzen in hun eigen dorpen. David, Gabriel en Cecilia, die kinderen naar hun culturele centrum in het bos brengen om te tekenen, schrijven, muziek te maken en te leren over hun inheemse erfgoed.
Ze herinneren mij aan de woorden van een geliefde en wijze vriendin: waar empathie ontbreekt, wees empathie. Waar de hoop ontbreekt, wees hoop.
In een door geweld en hopeloosheid gedomineerde wereld, worden wij eraan herinnerd dat er in elke droge jungle een bron van hoop te vinden is. Als musici hebben we het geluk om het grootste instrument voor empathie en hoop in handen te hebben: muziek. We zijn er trots op om met andere musici samen te werken en hun werk te ondersteunen. Samen brengen we empathie en hoop naar de kinderen van El Salvador.
BlijNieuwslezersbijdrage van Laura Hassler (Musicians without Borders) die we ontvingen van één van onze BlijNieuwsredacteuren
