Achter mijn keukenraam in mijn tuin, heb ik een tafeltje staan. Die tover ik in de herfst om tot een soort van Mac Drive, of beter Mac Fly voor vogels. Hoge takken, vetbollen, noten en zoutloze pindakaas. Het is er een drukte van belang. Maar als import dorpsbewoner moet ik nog veel leren over vogels. Zo beweerde ik onlangs tegen een buurman dat ik een groenling had gezien en dat die práchtig was. Hartstikke groen en nét wat groter dan een merel.
Dat is geen groenling, zei de buurman.
Wel, zei ik.
Nee zei hij, want die groenlingen zijn zo klein als meesjes. Jij hebt waarschijnlijk een groene specht gezien.
Nou ja, alle begin is moeilijk.
Maar wat ik nu recent heb gezien, daar heb ik gelukkig bewijzen van.
Wat er gebeurde is dit. Ik reed met mijn auto de straat in en parkeerde achteruit tussen 2 andere auto’s. Ik zette mijn motor uit, keek naar links om uit te stappen en keek recht in de priemende ogen van iets wat een roofvogel leek te zijn. Zij zat op de spiegel van de auto naast mij. Nadat we elkaar zo een aantal seconden aanstaarden en ik weer adem ging halen, prevelde ik zachtjes: ‘Blijf zitten, blijf zitten’. Ik pakte voorzichtig mijn telefoon en maakte daarna een heleboel foto’s van het prachtige dier. En al die tijd bleef zij mij in de ogen kijken. Na een hele tijd durfde ik mijn raam te openen. Eerst een klein stukje maar uiteindelijk helemaal. We voerden een goed gesprek, op een halve meter afstand. Nou ja, ik stelde de vragen als wie ben je en hoe kom je hier. De vogel gaf geen antwoord, maar bleef wel zitten kijken naar me. Na een minuut of 10 werden wij bij gestoord door een passerende scooter en vloog zij langzaam maar zonder haast weg.
Bij navraag bleek het te gaan om een Smelleken, wat een beschermde vogel is en familie van de valk.
Een bevriende vogelaar was jaloers én enthousiast en maakte goede sier met mijn foto’s op een vogelsite. Bijna 1000 likes op één dag.
Hij noemde mij een geluksvogel.

BlijNieuws van één van onze redacteuren uit de Alblasserwaard
Delen is vermenigvuldigen ??