©wikicommons

©wikicommons

Op weg naar huis zat ik in de volle trein naast een jonge man die uit het noorden van ons land naar de randstad kwam voor zijn werk. We raakten aan de praat en dat is soms een geschenk; ik voelde de warmte in zijn leven toen hij vertelde van zijn zusje met haar portable. Ze had geen tijd om te praten, alleen maar kijken en bellen! Het verontrustte hem, hij was de rust zelve.

We spraken over de haast die – bijna – iedereen heeft. Over de vluchtelingen en daar hoorde ik zijn warmte in woorden: in het noorden is ruimte genoeg, zij kunnen komen…