Pr8ig lentegedicht van Jannie (na een wandeling) dat we via-via ontvingen om te delen. Want delen is vermenigvuldigen! ??
We lopen in het kleine bos. / Veel bruin geworden blad, nat nog van de regen, heeft zijn tijd gehad. // Het is winter, / een tijd van rust nu in het bos. / Dan ineens: kleine bloempjes, / zo fris, zo wit, dicht bij elkaar, / kopjes wiegend in de wind / in het zachte groen. / Ik voel een golf van leven / opwellen in mijn lijf, / ruimte om mij vol te zuigen / met nieuwe kracht. / zoals de grond nu / naar de lente lacht…….,
