Een halfuurtje op bezoek bij een vriendin had een andere afloop dan ik gedacht had. Fijn, dat ik haar gezien had en vooral dat ze is vooruit gegaan, een mooie afsluiting van de middag. Ik stapte op mijn fiets en reed naar huis, moest wachten voor een stoplicht maar dat was geen punt, ik had geen haast en voelde me goed. Het licht sprong op groen en… ik wist niets meer! Toen ik mijn ogen opende keek een man met grijs haar me en zei: ‘u bent gevallen en wij gaan u even naar het GHZ brengen’. Ik werd ingeladen in de ziekenauto, zag weinig van het ziekenhuis en in de behandelkamer werd er goed gekeken naar mijn hoofdwond, die moest gehecht worden! Door de bloedverdunners had ik wel wat bloed verloren en dat moest door de hechtingen en door een mutsje van verband stoppen. Dat lukte, maar toch een nachtje blijven! Oei, een tegenvaller! Het werden twee nachtjes en daarbij onderzoeken natuurlijk, niet lekker geslapen met die hechtingen achterop mijn hoofd! Maar nu het goede nieuws in dit verhaal: wat een ongelooflijk goed personeel wat me verzorgde! Petje af voor de verpleegsters, de broeders, de hulpdiensten die de zieken voorzagen van eten en drinken. En dan de artsen! Drie stuks, die me heel goed nakeken en gelukkig mocht ik eindelijk naar huis! Wat was ik gelukkig, maar ook het thuisfront dat me gesteund had, was opgelucht en blij!
Bloemen vazen vol, blij blij blij!!
BlijNieuws van één van onze gewaardeerde redacteuren 🌻🌻
