Soms droom ik er van. Dat ik helemaal vooraan in een grote concertzaal zit en geniet van live muziek. Mijn uitzicht niet gehinderd door kapsels van anderen. Mijn gehoor niet verstoord door oh’s en ah’s. Nee, al die muziek als ware het voor mij alleen.
En dan schrik ik weer wakker en druppelt binnen een paar seconden het besef binnen, dat ik ook vandaag weer niets moet en ook weinig mag. En al helemaal niet vooraan in een concertzaal zitten.
Maar dan belt een vriendin met de vraag of ik zin heb om langs te komen in haar tot Haute Cultuurhuis verbouwde koeienstal. Er is ook een pianist en er komt een radio 4 journalist. Die is voor zijn programma Passaggio op fietstour door het Groene Hart. Vandaag fietst hij langs de Lek en doet hij Langerak aan. Er zal een mini-concertje worden gehouden. Door de pianist, voor de journalist.
(En voor mij dus, HA!)
Ik vind het nogal bijzonder dat ik mag aansluiten op deze doodgewone regenachtige donderdag en zit ‘gewoon’ een paar uur later live te genieten van de professionele pianist Jorrit van den Ham. Deze man speelt normaliter in theaters, in Philharmonische orkesten en heeft tv-optredens gedaan. Die speelt dus nu in dat Haute Cultuurhuis op een vleugel de sterren van de hemel. Stukken van Liszt en Chopin vliegen mij om de oren. Een akoestiek van heb ik jou daar in die ruimte en een tribune met in totaal één man erop. Er ligt een hond naast, die mij met een arrogante blik aankijkt, alsof zíj het allemaal heel normaal vindt. Ik zit er op een stoeltje bij en geniet me te pletter. Mijn hoofd slurpt de muziek naar binnen en ik ga nog net niet zweven.
Of ik ook blijf lunchen? Tuurlijk, nu ik er toch ben. We genieten van boerenbrood, kazen en uitsmijters en hebben vrij uitzicht over de polder. Terwijl het geluid van veel eenden en wat geknor van een paar varkentjes op de achtergrond klinkt, vertelt de journalist, Lex Bohlmeijer, over zijn mooie ideeën bij het radio-format. Over hoe hij de geluiden en beelden van de schoonheid van de natuur wil laten overgaan in muziek. En over hoe hij probeert de muziek de verhalen te laten vertellen van de natuur en de seizoenen. Als ik ’s avonds in zijn programma eventjes zacht geknor en wat gesnater bespeur, voordat de muziek op sterkte komt, voel ik wat hij bedoelt.
Wát een mooie dag was dit. Ik voel mij bevoorrecht.
Ik zal blijven dromen.

BlijNieuws van één van onze redacteuren uit de Alblasserwaard
Delen is vermenigvuldigen 🌻🌻