BlijNieuwslezersbijdrage van het Jeugdjournaal: “Het lijkt wel een Disney-film: een vos die van muziek houdt. Maar het gebeurt echt! In de Verenigde Staten leeft een vos die graag luistert naar muzikant Andy.”
Maandelijkse BlijjNieuwslezersbijdrage van Action for Happiness: “Laten we ons deze maand, in Friendly February, concentreren op contact maken met anderen en ons best doen om een goede vriend te zijn. Onze daden van vriendelijkheid en verbinding beïnvloeden zoveel meer mensen dan we ons realiseren – en ze stimuleren ook onze eigen gelukkige hormonen! In stressvolle tijden kunnen mensen om ons heen de spanning voelen, dus laten we proberen kalm te blijven, de tijd te nemen om te luisteren en medeleven te tonen.”
Delen is vermenigvuldigen! 🌻🌻
BlijNieuwslezersbijdrage van KRO-NCRV: “Annemiek Schrijver kruipt bij Amara van der Elst op bed om haar ‘zomerdroom’ te weten te komen. Op 4 mei maakte Nederland kennis met Amara (19), toen ze tijdens de dodenherdenking een spoken word voordracht liet horen. Spoken word maakt veel thema’s waar je niet snel over begint bespreekbaar, vindt Amara. Ze schrijft over racisme, identiteit, burn-out en straatintimidatie. Dat maakt haar teksten herkenbaar. Ze hoopt met haar spoken word mensen te verbinden en hen in te laten zien dat we helemaal niet zo verschillend zijn.”
‘Voor altijd verbonden’. Vandaag, 29 mei 2021, is het zover. Na twee jaar van voorbereiding, zullen we de Telefoon van de Wind Gouda officieel in gebruik nemen. Vanwege COVID-19 doen we dit in klein comité, maar je kunt de feestelijke ceremonie vanaf 15:00 uur volgen via een livestream op onze facebookpagina. Voel je welkom om online aan te schuiven! Onze dierbare vriendin Geraldine van Laar (voor ons Dien) las in januari 2019 over de Japanse Telefoon van de Wind. Zij was ongeneeslijk ziek en sprak de wens uit dat er voor haar dochters, voor haar lief – ach, voor iedereen – zo’n plek zou komen in de buurt van Gouda. Met een groep vrienden hebben we gehoor gegeven aan haar oproep en Dien heeft nog geweten dat we een oude (kuis verroeste) knalgele Duitse telefooncel op te kop tikten. Wat waren we trots! En blij! Dit gingen we doen. Voor haar. Voor iedereen. Helaas is Dien dat jaar in april overleden. Voor ons een aanmoediging om haar wens daadwerkelijk in vervulling te brengen. Ze heeft door haar overlijden niets meegekregen van het wereldwijde virus dat al onze plannen plotsklaps stil legde en van de wil die er was om toch door te gaan en van de plek die we hebben kunnen vinden en die we zo prachtig hebben vormgegeven in haar liefstelingskleur… hemelsblauw, dat moest het zijn. Met ontiegelijk veel steun in de vorm van daden en duiten hebben we dit project naar voltooiing gebracht. En nu staat ze daar. Fier rechtop. Haar blauw steekt troostrijk af tegen het frisse lentegroen. Ze kijkt uit over de Hollandsche IJssel waar zo nu en dan het pontje GEIN langs vaart, voortgestuwd door haar ronkende Kromhout motor. In de cel hangt een overduidelijk niet-aangesloten klassieke zwart bakelieten telefoon. Hier kun je tot jezelf komen, je gedachten ordenen, mijmeren, keihard zwijgen, je verdriet de ruimte geven, stil snikken, in gesprek gaan met jezelf of met iemand die je dierbaar is, met iemand die er niet meer is.. (meer…)
BlijNieuwslezersbijdrage van AT5: “De Amsterdamse danser Ahmad Joudeh treedt vanavond op tijdens de pauze van het Eurovisie Songfestival. Hij heeft er enorm veel zin in. “De repetities gaan goed en ik kan niet wachten om op het podium te staan.” Ahmad vertelt aan Rosalie Schilder van Wij Zijn Amsterdam dat het optreden voor hem veel betekent. Ahmad had nooit kunnen denken dat hij ooit tijdens het Eurovisie Songfestival zou dansen. Hij is geboren als staatloze vluchteling in Syrië. Dit betekent dat hij leefde zonder paspoort en nationaliteit. Voordat hij naar Nederland kwam had hij nog nooit van het Songfestival gehoord. “Vroeger in Syrië was ik bezig met de oorlog.””
BlijNieuwslezersbijdrage van Robbert Zoon via BrightVibes: “Robbert Zoon is een experiment begonnen. Met een bord om zijn nek met daarop een groen hart fietst hij elke dag een uur door de wijken van Haarlem. Hij groet voorbijgangers vriendelijk en hoopt op een vrolijke lach. Contact maken, daar draait het om.”