In 1988 kochten Sabarmatee en haar vader Radhamohan een hectare onvruchtbaar land in het district Nayagarh in Odisha, India. Ze wilden een experiment opzetten om te kijken of een bos organische technieken gebruikt. Biologische landbouw was in die tijd niet wijdverspreid in India, daarom moesten ze vertrouwen ontwikkelen door vallen en opstaan. Maar na verloop van tijd slaagden hun inspanningen erin en na bijna drie decennia is hun een hectare uitgegroeid tot 90 hectare en met een weelderige bosbedekking. In 1989 registreerde het duo een NGO genaamd Sambhav, die werkt aan biologische landbouw en ecologische instandhouding. Binnen hun bos is ook een 2,5 hectare groot perceel dat wordt gebruikt voor zaadbehoud. Gedurende het jaar zijn ze erin geslaagd bijna 800 variëteiten van traditionele zaden te verzamelen, te laten groeien en te behouden. Meer dan de helft van deze zaden kan onder verschillende klimatologische systemen groeien en onder verschillende stressniveaus. Sommige van hun zaden kunnen waterhindernissen en hevige regen verdragen, terwijl de andere rassen droogte kunnen verdragen. Er zijn ook bepaalde soorten die zeer voedzaam zijn. Sabarmatee’s inspanningen hebben een belangrijke opslagplaats van zaden opgebouwd die de effecten van klimaatverandering kunnen helpen verlichten. Toen Odisha in 2013 en 2014 door cycloonstormen werd getroffen, slaagden 34 rijstvariëteiten erin de schade te weerstaan. Ze delen de zaden en landbouwkennis met omringende boeren. Delen is vermenigvuldigen. BlijNieuws!