Samen met mijn dochter naar de zee bij Castricum, heerlijk die wind door onze haren. Geluksgevoel doorstroomde ons en wij babbelden zomaar voor ons uit.
Het was nog geen strandweer, maar we hadden onze jassen dicht om ons heen getrokken en stapten op het stenen duinpad op weg naar het strand.
Alsof het er voor ons groeide, daar tussen die stenen: een minimaal viooltje, het stak dapper zijn blaadjes uit en wij waren verrukt…

op weg naar de zee
op het pad tussen stenen
een klein viooltje