Zonder stem maar met een brede glimlach op z’n gezicht kwam mijn zoon thuis. ZIJN kluppie is Kampioen geworden. Het zat er al een poosje aan te komen, maar nu is het toch echt zo. Drie weken lang was ie er al zenuwachtig van. Was op z’n werk in gedachten al bij de beslissende wedstrijd aanwezig. Zo ook de dag van de belangrijke wedstrijd. Denk vast dat ze gaan winnen mam, dat kan bijna niet anders, zei hij me nog de avond voor de wedstrijd, ze staan er zo goed voor. We waren samen uit eten voor Moederdag want ja, op Moederdag zelf had ie hele andere dingen aan zijn hoofd. Ik denk niet direct dat ie helderziende is geworden hoor. Het zag er gewoon erg goed uit voor de club in kwestie.
Maar ik bedacht me wel waar dat vandaag de competitie winnen nou aan kon liggen. Zelf heb ik geen club waar ik voor warm loop, behalve wanneer de zoon in kwestie moet spelen. Dan vraag ik hem altijd een doelpunt te scoren en sta aan de zijlijn alles in de gaten te houden en, en dat moet gezegd, soms sta ik te glimmen van trots wanneer hij dan daadwerkelijk een doelpunt scoort. Maar hoe komt een elftal of ander sportteam tot zo’n mooi resultaat? Toen wist ik het. Winnen namelijk doe je met z’n allen. Iedereen heeft een plek in het geheel. Dat is in sport net zo goed als in het ‘gewone leven’. We hebben elkaar allemaal hartstikke nodig om tot prachtige dingen te komen. Op het werk, op school, bij familie en vrienden. Natuurlijk, kampioen worden is fantastisch, maar het samen hard werken, doorzetten, leren, investeren en vooral volhouden van wat je doet maakt dat het tot een resultaat komt. Door training samen sterk. Vanzelfsprekend doen de andere clubs net zo hun best. Mogelijk dat hun piek nog moet komen, of ze waren net niet sterk genoeg deze keer.
Voor vandaag weet ik zeker dat mijn zoon en meerderen met hem, met een heel trots en blij gevoel naar hun bed gaan.
BlijNieuws van Yvonne
Delen is vermenigvuldigen. ??
