Blij-verhaal
Deze restjes weggooien? NEE!
Soms moet ik radicaal zijn en gewoon die piepkleine lapjes die ik over heb bij het naaien in de prullenbak doen, maar ik kan het niet. Kijk eens naar die kleuren en zie je die mooie kwaliteit van de stof? Speciaal geweven om mee te quilten en dat is mijn hobby! Logcabins, daar worden die [...]
Een veelbelovende dag
Ik weet niet hoe het bij jou is, maar in mijn hoofd wordt het richting de zomer altijd eerder drukker in plaats van rustiger. Alsof er onzichtbare stemmen zeggen: ‘Nog even knallen, als dít af is, dan mag je uitrusten.’ Alsof de rust eerst verdiend moet worden, met een schone inbox, afgeronde projecten en een goed humeur. [...]
Daar ben je mooi klaar mee
Wanneer ben je eigenlijk klaar, en waarmee dan? Een gedachte die bij me opkwam omdat dit mijn laatste persoonlijke bericht is voor Blijnieuws. Klaar dus. Maar waarmee ben ik dan klaar? Met schrijven? Nee, want u gaat mij nog veel lezen in de papieren versie van Optimist Magazine, maar ook online, maar dan over boeken [...]
Het zit in een sprietje
Hoe een pony, wat onkruid en een buurman mij aan het denken zetten. Stel je het even voor. Ik, gehurkt in de voortuin, onkruid aan het wieden. Niet zomaar onkruid: kattenstaart, heermoes. Hatelijke plant. Ze komt telkens terug, koppig, als een soort vastbesloten indringer. Ze palmt stap voor stap de hele tuin in. Soms neem [...]
Vuur, Vriendschap en Verfplannen
Op een warme zomeravond reed ik naar het huis van een lieve vriendin, vol verwachting over de beloofde avond vol gezelligheid en heerlijk eten. Ze had sinds kort haar eigen huis en dat wilde ik graag komen bezichtigen. De omgeving was vrij landelijk en het was een genot om doorheen te rijden. Bij aankomst stond [...]
De weg is weg
Er is een flauw grapje waarin een jong gezin naar zee gaat om teleurgesteld naar huis terug te keren bij het bordje strandweg. Paul Watzlawick specialiseerde zich in ons gedrag, dat hij bijna per definitie paradoxaal noemt. We zitten vreemd in elkaar. Hij noemde ‘communicatie’ ons vermogen zo scherp mogelijk langs elkaar heen te praten. [...]
