Deze film is al ruim 30 jaar oud. Opgenomen tijdens de Olympische Spelen
van Barcelona in 1992 en dat kun je aan de kwaliteit van de beelden wel zien.
Maar het is zo ontroerend. Een atleet, medaillekandidaat op de 400 meter
startte zijn race. Zijn kansen waren minstens net zo goed als de kansen van
zijn concurrenten. Totdatā¦ā¦..! Totdat hij een spier (af)scheurde. Tijdens het
rennen kwam er extreem veel spanning op te staan en dat ging bij hem
faliekant mis. Hij verging van de pijn maar weigerde op te geven. Hinkelend
vervolgde hij over de baan zijn weg. Daarbij kwam een man uit het publiek
en rende langs de beveiliging naar de atleet. Het was zijn vader die hem
zei: āJe hoeft dit niet te doenā. De atleet antwoordde: āJa, dat moet ik welā.
Waarop de vader zei: āDan doen we dit samenā. Samen liepen ze richting
de finish en vlak voor de finish liet zijn vader hem zijn race afmaken en
alleen over de finishlijn gaan. De hardloper kreeg een staande ovatie van
65.000 duizend aanwezige mensen. Het is werkelijk een hele ontroerende
film en ook de muziek die er bij te horen is, maakt dit een prachtig filmpje.
BlijNieuws van Yvonne
Delen is vermenigvuldigen. š»š»
