Niet te doen! Is het commentaar van de verslaggever. Maar mooi dat het haar wel is gelukt!
Ze deed het al eens in München. Daar behaalde ze drie
keer goud. Op de 400 meter vlak, de estafette en op de haar meest
favoriete afstand, de 400 meter horden.
Allesbehalve een kenner ben ik, maar wat ik zie is dat Femke een
natuurtalent is. Wanneer ze op de baan is, is ze één brok positiviteit.
Altijd een opgewekt gezicht.
De loopnummers zijn geweldig om naar te kijken. Wat een power.
Vroeger hadden we Nelli Cooman die explodeerde op de 60 meter en
twee keer wereldkampioen is geweest. Ook was daar Dafne Schippers,
die op de 200 meter wereldkampioen werd. En dan nu die jonge, vriendelijke
Femke Bol in Londen. Wat een prachtige race. Nergens leek ze te veel te geven
terwijl ze bijna voorbij zoefde. Ineens is ze weg voor de laatste bocht, en stuift ze
onbereikbaar naar de finish. Altijd met lengten voorsprong.
Ze loopt schijnbaar moeiteloos. Wint dus ook dit keer met overmacht.
Zelf zei ze er over: “Een race kan bijna nooit perfect aanvoelen en ook
nu vond ik sommige hordepassages niet goed gaan, maar ik voelde me nog
supersterk op het laatste stuk.”
De schoonheid van Femke Bol is dat ze haar alledaagsheid laat zien.
Ze heeft zich niet verdiept in hoogdravende theorieën
over bewegingsleer en op haar feestje mag ook Hazes worden gedraaid. Femke
is gediplomeerd in sympathiek zijn. Is dat niet een prachtig compliment?
Samen met haar vriend drinken ze ook weleens een glaasje. Dat moet kunnen
als je 23 bent. Ze is, naast topsporter, ook een gewone jonge vrouw die midden
in het leven staat. De topper!
BlijNieuws van Yvonne
Delen is vermenigvuldigen. 🌻🌻
