Vandaag vertrek ik lekker op tijd met de fiets naar de kapper. Ik heb nog geen meter afgelegd als ik me realiseer dat mijn portemonnee nog binnen ligt. Dus weer afgestapt, naar binnen, portemonnee gepakt en alsnog ruim op tijd vertrokken. Eenmaal bij de kapper krijg ik de schrik van mijn leven: portemonnee weg.
Ik fiets als een speer weer terug naar huis, ondertussen koortsachtig de straat afzoekend. Eenmaal thuis hoop ik tegen beter weten in dat mijn portemonnee gewoon op het tafeltje in de gang zal liggen, maar helaas. Geen portemonnee te zien en ik snauw mijn man ook nog af. Alsof hij er iets aan kan doen. Dan maar weer als een idioot de weg naar de kapper afgelegd. Misschien dat een tweede zoektocht helpt. Maar nee: portemonnee weg. O nee, en ik had net voor een maand cashgeld gehaald. Ik denk aan al die pasjes die ik nu moet gaan blokkeren. Pfff…. wat een rampendag.
Ik ga toch maar naar de kapper. Als ik terugkom zet ik me wel aan de taak van het blokkeren van alle pasjes.
Dan krijg ik een verlossend telefoontje van mijn echtgenoot… er is een heeeeel aardige man aan de deur geweest… met mijn portemonnee!! Hij heeft in mijn portemonnee een pasje gevonden met mijn adres erop en is zo aardig geweest om hem terug te komen brengen.
Wat ben ik blij dat ik mijn geld nog heb, en al mijn pasjes. Maar het meest blij wordt ik ervan dat er zulke eerlijke, aardige mensen bestaan, die er blij van worden om anderen te kunnen helpen!
NB: Dit is inmiddels de 10e lezersbijdrage van BlijNieuws die we mochten ontvangen. Hartelijk dank, Meike en dat er nog maar vele mogen volgen!
