Het duurde 75 jaar maar liefst, maar twee halfzussen die aan het einde van de Tweede Wereldoorlog ter adoptie waren afgestaan, werden eindelijk verenigd. De Nederlandse Annie en Engelse Sheila, beiden achter in de 70, hebben hun ontmoeting aan hun kinderen te danken, nadat deze het op zich hadden genomen om hun lang verloren gewaande familieleden op te sporen. Sheila, die in 1946 als baby in het Verenigd Koninkrijk werd geadopteerd, wist niet wie haar biologische ouders waren, maar met behulp van een DNA-test ontdekte ze dat ze een halfzus had die in Nederland woonde en maar een paar maanden jonger was. Dezelfde vader.
Sheila’s schoondochter kreeg een bericht van Annie’s zoon en beide zussen deden een DNA-test die bevestigde dat ze verwant waren.
Na elkaar vorig jaar voor het eerst te hebben ontmoet, zei Sheila: ‘Het was alsof ik in de spiegel keek en tegen mezelf praatte. Het was geweldig”.
Ze wist altijd al dat ze geadopteerd was. Ze zeiden dat haar vader een Canadese soldaat was die in Europa tegen de nazi’s vocht en na de oorlog naar huis terugkeerde. De zoektocht naar Sheila’s biologische vader was lang zonder resultaat gebleven.
Ondertussen probeerde Annie in Nederland ook haar familiegeschiedenis bloot te leggen, nadat ze erachter kwam dat haar stiefvader niet haar biologische vader was. Annie’s biologische vader was een Canadese soldaat die had gevochten in de Tweede Wereldoorlog en had deelgenomen aan de bevrijding van Nederland van de nazi-bezetting.

Annie’s zoon had een DNA-test besteld. Toen de e-mail arriveerde waarin een DNA-match werd aangekondigd, ontdekte hij tot zijn verbazing dat zijn moeder een halfzus had. Nadat hij de DNA-verbinding had geverifieerd door beide zussen te testen, vertelde hij zijn moeder dat hij een zus voor haar had gevonden. Hij regelde in mei 2022 een videogesprek. De face-to-face ontmoeting vond een paar maanden later plaats in Nederland.
Volgens Annie was de ontmoeting heel bijzonder: “We hadden meteen een klik… en hoewel de taal een probleem was, voelde het heel natuurlijk om mijn zus na al die jaren te zien en te spreken. Mijn Engels is niet goed, maar ik probeer het te leren. Ik wou dat ze dichterbij woonde”. Na zoveel jaar zal dit een heel blijde gewaarwording zijn voor de halfzussen.

BlijNieuws
Delen is vermenigvuldigen. 🌻🌻