Blij Leven: Positieve Psychologie; van Zielige Hondjes naar Blije Mensen

2020-03-31T21:35:20+02:002 april 2020|Blij-inzicht|

Halverwege de jaren zestig van afgelopen eeuw deed Martin Seligman als beginnend psycholoog onderzoek naar honden die elektrische schokken kregen. De honden die daar niet aan konden ontsnappen, werden apathisch en later in het experiment bleven ze kwetsbaar zitten, terwijl ze konden ontsnappen. Dit verschijnsel wordt aangeleerde hulpeloosheid genoemd. We zien het ook terug bij mensen die in een gewelddadige omgeving verkeren. Apathisch en geen neiging om uit de omgeving te ontsnappen of om hulp in te roepen. De machteloosheid is in dit geval door een externe oorzaak. Maar die machteloosheid kan ook komen door bijvoorbeeld depressiviteit.
Martin Seligman, toen nog beginnend psycholoog heeft een groot deel van zijn carrière besteed aan aangeleerde hulpeloosheid en depressiviteit. Als machteloosheid is aangeleerd, kun je het zijn opvatting ook weer afleren. Al is afleren natuurlijk moeilijker dan aanleren. Seligman wordt in de jaren negentig voorzitter van de prestigieuze vereniging van psychologen in de Verenigde Staten en heeft veel gezag. In de loop van de jaren krijgt hij twijfels over de idee dat psychologie zich bij onderzoek en behandeling laat leiden door problemen in plaats van mogelijkheden.
In 1991 publiceert hij een artikel over aangeleerd optimisme. Het propageren van zijn nieuwe inzichten vindt een tiental jaar later als hij met Mihaly Csiksentmihalyi het artikel Positive Psychology, an introduction publiceert. Eerst met een ingewikkelde definitie, later met een mooie metafoor. Menselijk geluk kun je meten van min tien tot plus 10. De nul staat dan voor niet ziek op enige wijze. Psychotherapie helpt mensen van min zes naar min twee, maar de meeste mensen zitten in de plus en de inzet is dan om mensen te helpen van plus drie naar plus acht. Centraal in de Positieve Psychologie staat voor Seligman het begrip eudaimona: het zoeken naar gelukzaligheid (flow).
De nieuwe opvattingen vinden een breed gehoor. Er zijn duizenden onderzoeken gedaan naar onderwerpen als veerkracht, presteren, wijsheid, creativiteit, vergeving, eigen regie. Vele psychologen volgen cursussen en training onder supervisie van Seligman en ook in het onderwijs op hogescholen en universiteiten wordt in toenemende mate aandacht geschonken aan deze nieuwe stroming. Het is een stroming in de psychologie waarvan nog niet helder wat de impact zal zijn. Feit is in ieder geval dat Seligman overgestapt is van zielige hondjes naar blije mensen.
Klik hier voor wie Martin Seligman wil zien en beluisteren.

In een serie artikelen neemt onze nieuwe BlijNieuwsredacteur u mee naar de geschiedenis en mogelijkheden van deze blijmakende stroming in de psychologie (Lees hier deel 1: de start; en hier deel 2: Flow). Delen is vermenigvuldigen! 🌻🌻

The Science of Happiness: een gratis cursus!

2014-09-15T21:42:47+02:0016 september 2014|Blij-initiatief|

Cheering_student_on_graduation_cake_wiki_commonsAltijd gedacht dat studeren aan een beroemde Amerikaanse universiteit onbetaalbaar was? Nou, dat valt reuze mee! Neem maar eens een kijkje op de website van edX. Hier staat een overzicht van verschillende cursussen aan universiteiten als het MIT, Harvard en Berkeley.
We kregen deze tip van een BlijNieuwsLezer, die vorige week is begonnen aan “The Science of Happiness”, en hij is er erg enthousiast over: er is online cursusmateriaal en er zijn lezingen door vooraanstaande psychologen, discussies etc. Je kunt je nog steeds gratis inschrijven voor deze 10 weken durende cursus, ook al begint vandaag de tweede week. Veel geluk gewenst :-) !

Lachen!

2013-04-12T20:39:11+02:0013 april 2013|Blij-inzicht|

BlijNieuws_Lachen_gezichtsfeedbackAls we vrolijk zijn of iets grappigs zien, dan werkt dat op onze lachspieren. Dat spreekt voor zich. Wat echter minder bekend is: andersom werkt het ook. Namelijk dat je van lachen blij wordt. Met andere woorden, als je je lachspieren – ongeacht je stemming – in beweging zet, dan word je daar vanzelf wat vrolijker van.

Dit principe heet ´gezichtsfeedback´ en het is bij verschillende experimenten aangetoond. Onder andere bij een onderzoek van de Sociaal Psycholoog Fritz Strack. Hij deed het volgende experiment.

(meer…)