Er was eens een koning die de wijzen aan het hof vertelde “Ik ben een kostbare ring aan het maken, ik heb een van de mooiste diamanten ter wereld gekocht. In de ring wil ik een bericht verbergen dat kan dienen in momenten van wanhoop. Het moet een korte zin zijn, die onder de diamant van de ring kan komen.” Zij die luisterden waren wijzen en geleerden, zo konden verdragen schrijven, maar een boodschap met niet meer dan twee of drie woorden die op moeilijke momenten zou kunnen helpen… Ze dachten er diep over na, maar konden geen zin bedenken.

De koning was opgevoed door een oude dienaar. De moeder van de koning was vroeg gestorven en deze dienaar had voor hem gezorgd en werd daarom behandeld alsof hij familie was. De koning voelde een enorm respect voor de oude man, dus hij raadpleegde hem ook. En de oude man zei “Ik ben niet wijs, noch geleerde noch academisch, maar ik ken een boodschap die je kan helpen. Tijdens mijn leven in het paleis ontmoette ik allerlei soorten mensen en bij een gelegenheid ontmoette ik een mysticus. Hij werd door je vader uitgenodigd en ik stond in zijn dienst. Om me te bedanken gaf hij me deze boodschap.” De oude man schreef iets op een stuk papier, vouwde het op en gaf het aan de koning. “Maar lees het niet!” zei hij ‘Houd het verborgen in de ring en open het alleen als er geen andere uitweg is.” (meer…)