Het lijkt soms wel alsof de mist van de afgelopen tijd en de grauwheid van de natuur vat op me heeft gekregen. Niet dat ik er somber van word, maar vooral een stuk stiller en ook wel wat vlak. Het voelt in mijn hoofd soms net zo kaal als de grote bomen voor mijn huis. Die staan echt stevig, maar van nieuw blad is nog geen spoor.

Zo buiten, zo binnen.

Ik weet dat dit helemaal niet gek is, want dit is het seizoen van rust en voorbereiding. De lente gaat heus ook dit jaar weer komen. Maar handig is het niet. Zeker niet omdat ik van alles in de steigers aan het zetten ben en allerlei mensen iets van me verwachten. Liefst ook nog in een inspirerende vorm. Dus fake ik het voorjaar met een extra lampje en een narcisje bij mijn bureau.

Vandaag las ik dit gedicht van John O’Donohue. Hij wenst me toe dat ik mag ontwaken tot het mysterie van hier zijn. Hij zegent in de meest mooie bewoordingen. Het raakte me. Precies dit is wat ik nodig heb in deze wintermaanden: aanwezigheid in wie ik ben en wat me te doen staat. Dit is meer dan genoeg. De rest vloeit hieruit voort.

Zo binnen, zo buiten.

 

A Blessing for Presence by John O’Donohue

May you awaken to the mystery of being here

And enter the quiet immensity of your own presence.

May you have joy and peace in the temple of your senses.

May you receive great encouragement when new frontiers beckon.

May you respond to the call of your gift

And find the courage to follow its path.

May the flame of anger free you from falsity.

May warmth of heart keep your presence aflame and anxiety never linger about you.

May your outer dignity mirror an inner dignity of soul.

May you take time to celebrate the quiet miracles that seek no attention.

May you be consoled in the secret symmetry of your soul.

May you experience each day as a sacred gift, Woven around the heart of wonder.

 

Agnes van der Sluijs, coach, facilitator