Op 11 oktober vieren we Internationale Meisjesdag🌟,
Niet iedereen kent die dag, en dat hoeft ook niet.
Het is geen dag van spandoeken of speeches, maar een
zachte herinnering: dat meisjes ertoe doen, precies zoals ze zijn.

Dit verhaal is een kleine uitnodiging.
Een knipoog naar elk meisje🌟 dat durft te dromen, te proberen
of gewoon te bestaan, zonder zich kleiner te maken dan ze is.
Om een beetje trots te zijn op wie ze al zijn.

Het is vandaag zaterdag, 11 oktober.
De lucht ruikt naar herfst, en ergens rinkelt een fietsbel.

Een meisje schildert een zon op de stoep.
Een ander zet muziek aan en zingt zo hard dat ze ervan moet lachen.
Iemand schrijft in haar schrift een idee dat misschien ooit groot wordt.
En verderop deelt een meisje haar broodje met een vriendin die verdrietig is.

Niemand noemt het bijzonder. Toch is het dat.
Want elke keer dat een meisje iets durft, iets geeft, iets bedenkt,
glanst er iets, klein, maar helder.
Een vonkje moed. Een stukje kracht.
Een onzichtbare kroon.

Sommige meisjes dragen hun kroon luider:
zoals Malala, die bleef leren toen het gevaarlijk was.
Greta Thunberg, die begon met één bordje op straat.
Of Amanda Gorman, die woorden vond die harten raakten.
Maar kracht hoeft niet beroemd te zijn.
Ze leeft in ieder meisje dat vandaag iets probeert, deelt of lacht.

Want zelfs de kleinste momenten van moed
laten de wereld een beetje zachter glanzen.
Wat is jouw onzichtbare kroon vandaag🌟?

Blijnieuws van Yvonne
Delen is vermenigvuldigen