Op internet kwam ik een filmpje tegen van Paul de Blot, en de inhoud raakte mij.
Heel rustig vertelde deze toen 95 jaar oude Honorair Hoogleraar dat hij
dankbaar was terwijl hij niemand meer had. Bij hem draaide alles om
dankbaarheid. Ondanks dat hij drie oorlogen had meegemaakt en in een
concentratiekamp had gezeten, geen naaste familie meer had of zelfs maar
wist waar zijn ouders begraven lagen, was hij een gelukkig mens.
In een dagboek schreef hij iedere dag de mooie herinneringen op van die dag.
Heel expliciet gaf hij aan dat her-innering niet hetzelfde is als geheugen.
Volgens meneer de Blot is je geheugen verstandelijk en je herinnering zit in je hart.
Hij zei verder dat je meestal jezelf alleen de rotsituaties herinnert en daardoor verbittert.
Hij vond dat je jezelf moest programmeren. Als je elke dag opschrijft waarvan je geniet
die dag vervolgens herlees je dat, dan blijf je genieten van je leven.
Volgens hem ben je altijd tevreden wanneer je dankbaar bent en ik deel zijn mening.
Dat is precies de reden dat ik heel graag dit filmpje van hem deel.
Een wijze man!
BlijNieuws van Yvonne
Delen is vermenigvuldigen. 🌻🌻
Â
