Nou eigenlijk voel ik me een klein beetje merelmoeder. Sinds begin dit
jaar hebben we een merelnest achter in de tuin daar is al eerder wat over
geschreven. Ik kan het niet laten om toch een soort van update te
geven. Want….. het is nog steeds een komen en gaan van het
ouderpaar. Met een gemiddelde broedtijd van 14 dagen en ongeveer
14 dagen op het nest zijn we een maand verder. Maar dan worden ze
ook nog eens 2 à 3 weken door meestal hun vader verzorgd terwijl
ma merel alweer een nieuw nestje aan het uitbroeden is. Dat zijn dan
misschien al wel 4 nestjes tot nu toe. Daar wordt ik echt helemaal blij van.
Hoeveel er uiteindelijk de wijde wereld in zullen vliegen op zoek naar
een andere merel om een koppeltje te vormen, dat weet ik uiteraard niet.
Wel weet ik dat ‘ons stelletje’ het hier hartstikke goed doet en goed heeft.
De tuin is beschut en er lopen hier geen katten bij rond, gelukkig.
Zelfs wanneer we in de tuin zitten vliegen ze gewoon af en aan.
Denk dat ze ons herkennen ;). En ik herken ze ook. Nee natuurlijk niet
in de zin dat ik weet dat het ‘onze’ merel is, ik bedoel het verschil tussen het
mannetje en het vrouwtje. Het vrouwtje komt al vanaf ver kwetterend
aanvliegen als waarschuwing voor de katten (die hier echt niet zijn) om
maar vooral ver weg te blijven om ruzie te voorkomen. Het mannetje
daarentegen komt aanvliegen, kwettert precies 3 keer vlak voor de heg
om vervolgens in één rechte lijn het nest in te vliegen. Zelfs bij de merels
gaat het er kennelijk ‘rolbevestigend’ aan toe. Vrouwen wijden over het algemeen
heel goed bedoeld vaak uit en zijn meer het verzorgende type. Mannen vaker
van met minder woorden hetzelfde zeggen, meer de doeners. Het duurde
even voor ik het verschil in de gaten had. Maar nu ik het weet en wanneer ik
er één hoor, denk ik gelijk: “Hé, daar heb je haar weer”. Of: “ja hoor, vader
geeft zijn kroost weer te eten”. Het is misschien het laatste nestje dit jaar
maar van mij mogen ze volgend jaar terugkomen. Gezellig!
BlijNieuws van Yvonne
Delen is vermenigvuldigen. 🌻🌻
